Vier jaar geleden lag zij nog op de Intensive Care en stond haar een lang en ingewikkeld revalidatieproces te wachten. Haar leven zag er heel anders uit dan nu. Elize Plink, actief bij de politieke beweging WIJ, weet hoe het is om een re-integratie mee te maken in de maatschappij na een lang herstelproces.
Voedselbank niet in mijn systeem
Plink: ‘Ik was ziek en in de put door de hele situatie. Ik moest nog veertig worden. ‘Gedwongen niets doen’ zat me vreselijk dwars. Toen ik maanden later eenmaal weer thuis was, hield het sociale wijkteam mij in de gaten omdat ik alleen woon en de situatie zorgelijk was.’ Het leven van Elize nam een drastische wending. Plink: ‘Het Sociaal Wijkteam heeft mij toen ook aangemeld voor de voedselbank, want door de hele situatie en als ondernemer zat ik financieel ook ineens aan de grond. Ik at alleen nog maar yoghurt met zemelen om mijn maag te vullen. Voedselbank ‘zat niet in mijn systeem’. Ik was daar zelf nooit opgekomen, maar wat was ik blij met hun hulp.’
Keer op keer afgewezen
Elize liet het daar niet bij zitten en probeerde de touwtjes weer in eigen handen te nemen. Dat viel niet altijd mee. Plink: ‘In de tussentijd heb ik eindeloos gesolliciteerd, en om mijzelf ‘klaar te stomen’ voor re-integratie op de arbeidsmarkt ben ik vrijwilligerswerk gaan doen. Ik ben mij in gaan zetten voor de Weggeefwinkel waar ik mede oprichter van ben en na die grote scholenbrand in juli 2015 ging ik elke week op de Snijdersschool helpen. Wat ik ook probeerde, met een beperking werd ik schriftelijk keer op keer afgewezen bij sollicitaties. Voor wat zwaardere functies was ik nog niet ver genoeg hersteld, voor assisterende functies vond men mij te hoog opgeleid.’
Werk zorgde voor energie
Elize klopte aan bij de wethouder om hulp, waar ze een tip kreeg om naar de ‘meet&greet’ te gaan voor bedrijven en mensen met een beperking. Plink: ‘Er was meteen een match. Het bedrijf heeft wel nog zes maanden intern gezocht wat voor mij de beste plek zou zijn, maar in oktober 2016 mocht ik daar beginnen! Vanaf mijn eerste werkdag straal ik weer, werken is zó belangrijk!’ De arbeidsmarkt verrichtte wonderen voor Elize’s herstel, die positieve energie kreeg om nog verder te komen. Plink: ‘De artsen waren telkens verbaasd wanneer ze me weer zagen. Dankzij het mogen werken heb ik echt grote stappen gemaakt! Ook letterlijk, want ik loop al veel beter. Ik zal altijd mijn stok nodig blijven houden en nooit meer kunnen lopen zoals vroeger, maar ik ben trots op hoe het nu gaat!’
Wij. kwam in beeld
Elize werd ondersteund door wethouder Björn Lughthart, die haar proces van dichtbij heeft meegemaakt. Plink: ‘In de loop der tijd was ik één van de mensen die naar Björn Lugthart de wens had uitgesproken dat hij een eigen partij zou beginnen. Hij was betrokken bij het Sociaal domein, dus ook de Weggeefwinkel en had persoonlijk met mij meegeleefd. Zo hadden we contact gehouden.’ De vriendschap van Elize en Björn werd bijzonder, zo bijzonder dat er een nieuwe uitdaging aankwam voor Elize. Plink: ‘Toen die beginfase van WIJ kwam, wilde ik hem puur vriendschappelijk af en toe eerlijke feedback geven, want niet iedereen durft dat tegen een wethouder.
Ik sta op de kieslijst
Kennelijk heeft hij dat zo op prijs gesteld dat hij mij vroeg bestuurslid te worden. Ik heb daar over nagedacht omdat ik nog steeds in een revalidatieproces zit en mijn betaalde baan voorrang heeft. Uiteindelijk ben ik toch ‘gezwicht’, ik ben nu het enige vrouwelijk bestuurslid van Wij.’ Elize heeft ook een plekje bemachtigd op de lijst van WIJ, maar dan op de vierenveertigste plek. Plink: ‘Waarom op de vierenveertigste plek? Ik zat in de selectiecommissie, onder andere omdat ik ervaring heb in Personeelsmanagement. Het is dan niet chique om te zeggen: ”Ik heb samen met de commissie alle gesprekken gevoerd en zet mezelf voorop!” Dat is ‘not done.’
Haar leven is zo veranderd
Dat haar leven nu zo is veranderd, had Elize niet voor mogelijk gehouden. Onlangs heeft ze zelfs een rol gespeeld bij de opening van het werkgeversservicepunt en spreekt ze andere mensen met een warm hart toe. Plink: ‘Wat ik heb, gun ik anderen ook. Ik mocht met Björn mee om mijn verhaal aan werkgevers te vertellen, en sollicitanten met een beperking een gezicht te geven. Ik wilde helpen werkgevers te motiveren om vanuit hun hart te ondernemen!’
Dat dat is gelukt, blijkt onder andere uit het onlangs gesloten Lokaal Sociaal Akkoord tussen de Gemeente Rijswijk en werkgevers.’ Dankzij haar medewerking heeft dit veel goeds gebracht in Rijswijk. Plink: ‘Sindsdien gunt mijn werkgever, een multinational, Rijswijk meer vacatures dan voorheen. De afgelopen weken zijn er ook alweer zes nieuwe mensen met “een afstand tot de arbeidsmarkt” bij ons aan de slag gegaan. Hoe cool is dat!’
Elize is trots op haarzelf
Elize is stiekem trots op zichzelf en op Rijswijk omdat ze zo goed ondersteund is in haar proces en herstel. Plink: ‘Daarnaast of in het verlengde daarvan, vind ik dat iedereen gelijke kansen verdient om mee te doen. Maar je moet er ook wel zelf de schouders onder zetten. Wat Rijswijk het allerleukst maakt? Het is een stad, maar qua sociale betrokkenheid heeft het ook wat dorps. Dat is een mooi startpunt om de komende jaren de sociale cohesie verder uit te breiden en zo onder andere eenzaamheid nog verder aan te pakken.’
Tekst en foto: Danny Steehouwer
Redacteur Rijswijk.tv