2002, een jaar waarin een mooi en statig stadhuis werd verlaten voor een nieuwe en grotere locatie. Waar mooie statige hekwerken en massief houten deuren werden ingeruild voor nieuwbouw muren en deuren, en bodes plaats maakten voor anti-kraak bewoners. Bij het binnenlopen verlicht de zon de mooie, grote hal door de lange, witte gordijnen. Ook werpt de zon een straaltje op de binnentuin die post-apocalyptisch aandoet met boomstroken die zich door de jaren heen door een spleetje tussen de tegels hebben gewurmd.
De binnentuin is groen, maar vooral groen door alle mossen en algen. Een enkel blauw bloemetje wat door een ‘bewoner’ is geplant. Maar alsnog voel je de nostalgie en statigheid als je in de binnentuin omhoog kijkt naar de nog altijd luidende toren.
Dat gevoel kregen we ook toen we door de lange gangen liepen en vanuit de kamer van de burgemeester naar de grote vijver van de schouwburg keken. Een prachtig uitzicht wat in mijn optiek heel wat deftiger aandoet dan het zicht over de Bogaard nu.
Als we het toch over deftig hebben, de raadzaal. Ik kan ze helemaal zien zitten in 1970, de hoge heren van de raad van bestuur met een goeie sigaar, athans dat idee geeft het vele donkere hout en de sfeervolle verlichting.
Er zijn plannen om terug te gaan naar dit historische pand. Een mooie gemeente als Rijswijk heeft ook een mooie plaats nodig om vanuit te besturen en daarom hebben we de schoonheid van een verlaten en vervallen stadhuis proberen vast te leggen, omdat na bijna 13 jaar leegstand heel veel Rijswijkers niet weten hoe mooi dit van binnen is.
Foto’s Boris Stolte
