We moeten even terug in de tijd, maar zo rond 1580 had Rijswijk een eigen kasteel. Huis te Hoorn dat was versterkt tegen onverhoedse overvallen. Eén van de eigenaren kreeg het aan de stok met de schout omdat hij de vaart smaller maakte om geld van de schippers te vragen. Ook was het een zomerverblijf van Margareta van Mechelen, de vriendin van Prins Maurits. De plaats van het slot, aan de ‘Rijswijkse Vaart’ was goed gekozen. Bijna geheel door water omringd lag het op een hoogte van waar de gehele, omgeving tot aan Delft, gemakkelijk te overzien was. Nu zouden we zeggen dat het slot in het Huis te Hoornpark lag nabij de kruising van de Sir. Winston Churchilllaan en de Thierenskade te Rijswijk, vlakbij de Vliet.
De naam “Huis te Hoorn” is ontstaan omdat er over de nabijgelegen Hoornbrug veel hoorn en wolvee aangevoerd werd. Daarvoor moest belasting worden betaald, het z.g. hoorngeld. Al spoedig verrees hier een hoorn¬huis, een soort belastingkantoor.
Mr. Gerard Thierens Gerard liet in 1729 een nieuwe beschoeiing in de vaart maken en de ruimte daarnaast opvullen met grond. Het volgende jaar kwam het bevel van de Schout en Ambachtswaarders van Rijswijk tot verwijdering van de belemmering, hij moest een vrije doorvaart toestaan op de Rijswijkse vaart.
In 1844, toen er orde heerste werd Huis te Hoorn verbouwd, gemoderniseerd en verhoogt met een verdieping. Men betrad het buiten door een sierlijk smeedijzeren hek geflankeerd door gemetselde afsluitmuurtjes met zandlijstjes afgedekt waarop twee schildhoudende leeuwtjes in zittende houding van zandsteen waren aangebracht. Dit hek staat nu in het Poortje van Verlaan, tussen de parkeerplaats en de Herenstraat.
Via de hoofdingang kwam men in de gang. In de hal was alles van marmer, de plafonds waren voorzien van sierstucwerk met afbeeldingen van engeltjes en druiventrossen. Het huis had toen 26 kamers, beneden langs de vaart lag de biljartkamer en de keuken. De keuken was helemaal uitgevoerd in wit/blauwe tegeltjes.
Aan de achtertuinzijde lagen de woonkamers die op het prachtige bos uitkeken. Een grote en brede trap bracht je naar boven, er waren meerdere kleinere en smalle trappen die naar boven of beneden voerde. Boven lagen de vele slaapkamers en de studeerkamer.
Eind 19e eeuw was het wel gedaan met Huis ter Hoorn, het was in vervallen staat, de vele eigenaars had het huis geen goed gedaan.
In de oorlog 1914 – 1918 werden Militairen in Huis ter Hoorn gelegerd. In de biljartkamer werden gaten in de muren gehakt voor het aanleggen van extra waterleidingen. Deze bezetting maakte de toestand van het huis nog slechter, de militairen hadden alles gesloopt wat los of vast zat zoals lood/zink enz.. Zelfs de koperen bel was verdwenen.
In de jaren dertig kwam het huis leeg te staan, regen en wind hadden vrij spel. In 1941 is er nog bekeken of het huis te behouden was, maar zelfs de Duitsers zagen er niets meer in het huis te bezetten het was echt te slecht. Na 1945 werd nogmaals bekeken of het huis te behouden was, renovatie was toen te duur het geld was hard nodig voor de woning bouw.
In 1950 werd het gesloopt.
Bron: Kastelen inZuidHolland.nl
